بررسی عملکرد بالینی دانشجویان سال آخر هوشبری بر اساس خود ارزشیابی در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

سابقه و هدف: آموزش و یادگیری در بالین از مهمترین جنبه های آموزشی دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی است که نقش تعیین کننده در آینده ی حرفه ای حساس این دانشجویان و تربیت و اموزش نیروی انسانی متخصص بهداشتی- درمانی دارد.لذا همواره ملاحظه ی بازخوردها و نظاره یادگیری در این حیطه جز جدا نشده ی برنامه ی اموزشی می باشد. استفاده از نظرات دانشجویان سال آخر درمورد مهارت های فراگرفته طی تحصیل می تواند در تقویت نقاط قوت و رفع نقاط ضعف آموزش مفید باشد. پژوهش حاضر با هدف  بررسی خود ارزیابی دانشجویان سال آخر رشته کارشناسی پیوسته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از توانایی آنان  در انجام مهارت های عملی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی – مقطعی  55 نفر از دانشجویان در عرصه کارشناسی هوشبری دانشکده پیراپزشکی شهرکرد که به روش سرشماری انتخاب شده بودند شرکت داشتند. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه ای دو بخشی شامل اطلاعات فردی و ارزیابی 71 سوالی بود. روایی این پرسشنامه از طریق روایی صوری و محتوا به کمک 10 تن از اساتید و پایایی این ابزار با الفای کرونباخ 83/0 تعیین گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 وآمار توصیفی استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه فوق نشان داد که میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 85/0±73/21 سال  بود. بیشترین درصد مهارت از نظر دانشجویان به گویه های انتقال بیمار از روی تخت و برانکارد و بر عکس(8/69 %)، روشهای موجود جهت کنترل درد حادو مزمن( 2/13%)،آماده کردن وسایل و امکانات مورد نیاز برای انجام احیا قلبی ریوی( 8/80%) و اصول پاکسازی راه هوایی دربیماران بحرانی (4/65%)اختصاص داشت. نتیجه گیری: دانشجویان هوشبری مهارت های خود را در درس اصول و روش های بیهوشی در سطح بالا، در مباحث  مراقبتهای ویژه متوسط و در درس مدیریت درد کمتر از حد متوسط ارزیابی نموده اند . پیشنهاد می شود در مطالعات اینده این روش از ارزشیابی با سایر روش ها مورد مقایسه قرار گیرد.